Great ocean road, surfing and penguin paradise

Hi iedereen,

Daar ben ik weer! Ik schrijf dit terwijl het 26 graden is al zittend in de zon terwijl ik lekker sushi aan het eten ben als lunch. Ik snap dat jullie medelijden met me hebben. Afgelopen twee weekenden heb ik alleen maar leuke dingen gedaan dus daar ga ik jullie even van op de hoogte stellen. Ik heb namelijk 2 dingen die op mijn to do list stonden af kunnen vinken: de great ocean road en een bezoek aan de penguin parade op Philips Island.

Zaterdagochtend 9 april stond de wekker schrikbarend vroeg, namelijk al om 6.00. Ik moest namelijk om 7.00 al de deur uit want om 9.00 begon onze trip naar de great ocean road! Op het internet wordt het omschreven als ‘one of the worlds most scenical drives’ dus dat wilde ik wel eens met eigen ogen gaan zien.

Eerste stop was de surfles. Je leest het goed ja. Ik had er zelf niet al te hoge verwachting van en die zijn ook uitgekomen. Nadat we ons in een wetsuit hadden gehesen was het tijd voor de instructies. Hierbij vertelde ze hoe moest gaan liggen en op moest staan. Toen mochten we het water in en daar begon de ellende. De zee was namelijk enorm ruw, schijnbaar hadden ze het nog nooit zo ruw meegemaakt bij een les. Dit is voor de professionals heel leuk maar voor een beginner iets minder. Ik kreeg mijn bord al niet recht op het water en liep alleen maar met dat bord te slepen. Die ene keer dat ik een poging deed om alleen maar op het board te gaan liggen kwam er iemand anders met zijn of haar board over me heen, ging ik kopje onder en kreeg ik 10 liter zeewater binnen. Ook is mijn enkel nog steeds niet wat het geweest was na mijn valpartij in Tasmanië dus na een tijdje ben ik maar gewoon op het strand gaan zitten. Nu snap ik dat jullie allemaal hadden verwacht dat ik een ster zou zijn in het surfen maar ik moet jullie dus toch teleurstellen. Het is zo onwijs moeilijk, ik heb echt respect voor de mensen die dit wel kunnen.

Na een lunch aan het strand was het tijd om verder te rijden. Prachtige uitzichten. Het is echt zo’n weg die je tegen zou kunnen komen in een of andere auto reclame. Bij een van de stops zag ik ook mijn eerste wilde Koala. ZO LEUK! Zo’n lief klein beertje dat een beetje eucalyptus zitten te eten, echt fantastisch. Na nog een stuk gereden te hebben kwamen we aan bij onze slaapplaats, en wel een hele bijzondere. We hadden onze tour geboekt bij Teepee tours en zoals die naam al verraadt slaap je dan in een… Tipi!. Super grappig en ze hadden het ook echt heel leuk aangekleed met kerstlampjes, vuurkorven en kussens. Na een lekkere BBQ zijn we met zijn allen om het vuur gaan zitten met een biertje en werden er liedjes gespeeld op de gitaar. Echt iets wat je normaal alleen in films ziet, zo leuk! Omdat er in de tipi niet genoeg plaats was voor iedereen moesten een aantal mensen gewoon in een tentje slapen, waaronder ik. Helemaal niet erg want ik vind in een tentje slapen echt heeeeerlijk.

‘s Ochtends na het ontbijt reden we door naar de grootste highlight van de great ocean road, het ding waar alle aziaten met hun spiegelreflexcamera’s en selfiesticks massaal op af komen: the twelve apostles. Dit waren vroeger 12 stenen - nu nog maar 8 - en zijn gevormd door erosie. Hierna zijn we nog doorgereden naar een strandje wat daar dichtbij ligt, lord arch volgens mij. Daar hebben we nog even zitten chillen en daarna was het tijd om weer terug naar Melbourne te gaan, een rit van zo’n 3 uur als ik me niet vergis. Onderweg nog gestopt voor fish and chips maar het was niet zomaar fish and chips. Het was shark and chips. De smaakbeleving? Een beetje een vlezige vis die ergens iets weg heeft van kip. Ik denk dat wanneer je dit aan iemand geeft en zegt dat het kip is dat ze het dan zouden geloven.

De rest van de week was stress. Ik moest donderdag namelijk een research paper van 2000 woorden inlever voor international criminal law en vrijdag een assignment voor international law of the sea van 1000 worden. Aangezien ik de concentratie had van een baksteen en ik de koninging van het uitstellen ben werd het echt laatste moment werk. Het is allemaal ingeleverd maar laten we het erop houden dat het niet mijn beste werk is.

Afgelopen zaterdag ben ik naar een event van move geweest, de exchange club. We zouden naar de 1000 steps gaan en het zou voor alle fitness levels zijn want ze zouden regelmatig stoppen om te pauzeren. Ik denk dat ze dat zelf even waren vergeten want die mensen gingen me toch met een rotgang die berg op. We moesten al de halve mount Everest beklimmen voordat we überhaupt bij die ellendige trappen waren aangekomen. Op dat moment had ik het al gehad en toen liepen ze meteen, zonder te wachten die 1000 steps op. Nou ik vervloekte mezelf dat ik mee was gegaan. Toen we op ongeveer de helft waren ben ik zelf maar even gaan pauzeren en toen ben ik omgedraaid. Had er echt geen zin meer in. Ben toen koffie gaan drinken met iemand van move, wat een veel beter plan was. ‘s Avonds ben ik samen met Vera, een ander Nederlands meisje, lekker uit eten geweest. Hebben een uur rondgedwaald voordat we iets vonden maar uiteindelijk zijn we neergestreken bij een Koreaanse hipstertent. Super lekker gegeten en het beste was dat het helemaal niet duur was. Om 1.00 ‘s nachts appte Vera me vervolgens dat ze nog een plekje vrij hadden in de auto en dat als ik wilde ik wel mee kon gaan naar Philips Island. En of ik dat wilde!

Even wat achtergrondinformatie; pinguïns zijn mijn lievelingsdieren. Ik vind die documentaires op Nederland 1 ook altijd fantastisch en nu kon ik ze met eigen ogen gaan zien. Het zijn hier natuurlijk niet die mooie grote pinguïns die je op Antarctica ziet maar super kleine. ‘s Middags zijn we gaan rijden aangezien het toch nog wel een ritje is van ruim 1,5 uur vanuit Melbourne. Kaartje gekocht, even naar een strandje geweest en een pizza gegeten en toen was het tijd. De pinguïns komen het strand op wanneer de zon ondergaat en dat is hier nu rond 18.00. Er stonden allemaal tribunes dus snel een goed plekje gezocht en toen was het wachten geblazen. Foto’s maken was trouwens verboden, iets wat jammer was maar wel begrijpelijk. Omdat het donker was zouden mensen natuurlijk hun fliters moeten gebruiken en dat is natuurlijk niet echt fijn voor die beestjes. Na een half uurtje wachten gebeurde het dan eindelijk. De eerste kwam de zee uit. ZO LEUK! Een tijdje daarna kwamen er telkens groepjes van tussen de 10 en 25 pinguïns het strand op om vervolgens de duinen in te rennen. Het grappige was dat ze telkens een beetje huiverig waren om het strand op te lopen. Dan stonden ze op het strand en dan renden ze allemaal weer terug de zee in, of ze stonden te lang te wachten en dan werden ze weer meegenomen door een golf. Na een tijdje zijn we weggegaan bij de tribunes en toen zijn we in de duinen nog gaan kijken. Er waren daar vlonders aangelegd waar je overheen kon lopen en dan liep je als het ware tussen de pinguïns (was wel allemaal afgescheiden met hekken hoor, het was niet dat we er echt tussendoor liepen). Het was echt het penguin paradise. Als afsluiter nog twee ansichtkaarten en een knuffel gekocht (Ja ik weet het, ik ben 22) en toen kon de tocht naar Monash weer beginnen.

Nou dat was ie weer. Ik ben hier ondertussen al ruim twee maanden, de tijd vliegt echt. Ergens voelt het toch nog steeds als vakantie en dat ik elk moment weer naar huis kan vliegen, heel raar. Ik moet nu ook echt gaan nadenken hoe ik het wil gaan doen met reizen en wanneer ik mijn ticket terug wil gaan boeken. Heel gek om je daar nu in een keer mee bezig te gaan houden terwijl ik hier voor mijn gevoel nog niet eens zo lang ben. Hier ga ik me de aankomende paar weken eens mee bezig houden. Ik voeg nog wat foto's erbij en dan spreek ik jullie snel weer!

Liefs,
Sophie